سوال

آخه دل همه دله ،دل ما گاهگله..؟

خدایا بعضی وقتا خسته می شم

خب...

خب...

آخه من چند سالمه که انقد باید بزرگ باشم ...

خب منم دل دارم !منم مثل همه آدما هستم :(

اما انگار نه انگار !

ارادت داریم زیاد ....

- در مشکلات است که انسانها آزمایش می‌شوند. صبر پیشه کنید که دنیا فانی است و ما معتقد به معاد هستیم.

دونه های بارون ...نوازشی که خیلی دوست داشتنی هست :)

باران که می بارد...

دلم تنگ می شود....

بیرون می زنم....

به راه می افتم...

من بغض می کنم....

آسمان گریه ....

با تربت تو کام دلم را گشوده اند.آقا ارادتم به شما ارث مادری است...

                                    اى نور خدا بیا وُ مهتابم کن

    در بحر وجود دُرّ نایابم کن

    آقا به نماز شکر زهرا امشب

    مشمول دعاى بین محرابم کن

دل را تو بگیر و با زبان ساده

بر لوح محبّین علی قابم کن

من غرق گناهم به مقام العَفْوْ

دستان مرا بگیر و توّابم کن

امشب که علىّ و فاطمه خوشحالند

در محفل اهل بیت شادابم کن

آقا به گل روی شفیع محشر

در زُمره ى نوکران اربابم کن

ای یوسف زهرامددی کن امشب

مهمان نماز شب سردابم کن

چرا زندگی ساده ی ما ریخت بهم؟؟؟

حسّ و حال همه ی ثانیـه ها ریخت به هم

شوق یک رابطه با حاشیه ها ریخت به هم

گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید

آمدیّ و همـه ی فرضیه ها ریخت به هم!

روح غمگینِ تـــو در کالبدم جا خوش کرد

سرفه کردی و نظام ریه ها ریخت به هم

در کنـــار تــــو قدم مــــی زدم و دور و بـــرم

چشم هایم پُر خون ، قرنیه ها ریخت به هم

روضه خوان خواست که از غصه ی ما یاد کند

سینه ها پــاره شد و مرثیه ها ریخت بــه هم


بُغض کردیم و حسودان جهان شاد شدند

دلمان تنگ شد وُ قافیــه ها ریخت به هم

من که هرگز به تو نارو نزدم حضرتِ عشق!

پس چرا زندگیِ ساده ی ما ریخت به هم؟
شعر نو عاش

یا من اسمه دواء و ذکره شفاء

بسم الله الرحمن الرحیم....

the life

شب آرامی بود

می روم در ایوان ، تا بپرسم از خود ،

زندگی یعنی چه

مادرم سینی چایی در دست ،

گل لبخندی چید ،  هدیه اش داد به من

خواهرم ، تکه نانی آورد ،

آمد آنجا ، لب پاشویه نشست ،

به هوای خبر از ماهی ها

دست ها کاسه نمود ، چهره ای گرم در آن کاسه بریخت

و به لبخندی تزئینش کرد

هدیه اش داد ، به چشمان پذیرای دلم

پدرم دفتر شعری آورد ،

تکیه بر پشتی داد ، شعر زیبایی خواند ،

و مرا برد ، به آرامش زیبای یقین 

با خودم می گفتم :

زندگی ، راز بزرگی ست که در ما جاری ست

زندگی ، فاصله ی آمدن و رفتن ماست

رود دنیا ، جاری ست

زندگی ، آبتنی کردن در این رود است

وقت رفتن ، به همان عریانی ، که به هنگام ورود  آمده ایم

قصه آمدن و رفتن ما تکراری است

عده ای گریه کنان می آیند

عده ای ، گرم تلاطم هایش

عده ای بغض به لب ، قصد خروج

فرق ما ، مدت این آب تنی است

یا که شاید ، روش غوطه وری

دست ما در کف این رود به دنبال چه می گردد ، هیچ

زندگی ، باور تبدیل زمان است در اندیشه عمر

زندگی ، جمع طپش های دل است

زندگی ، وزن نگاهی ست  که در خاطره ها می ماند

زندگی ، بازی نافرجامی است 

که تو انبوه کنی ، آنچه نمی باید برد

و فراموش شود ، آنچه که ره توشه ماست

شاید این حسرت بیهوده که در دل داری ،

شعله ی گرمی  امید تو را  خواهد کشت

زندگی ، درک همین اکنون است

زندگی ، شوق رسیدن به همان فردایی ست ، که نخواهد آمد

تو ، نه در دیروزی ، و نه در فردایی

ظرف امروز ، پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز ، دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی با  امید است

زندگی ، بند لطیفی است که بر گردن روح افتاده ست

زندگی ، فرصت همراهی تن با روح است

روح از جنس خدا

و تن ، این مرکب دنیایی از جنس فنا

زندگی ، یاد غریبی ست که در حافظه ی خاک ، به جا می ماند

زندگی ، رخصت یک تجربه است

تا بدانند همه ،

تا تولد باقی ست

می توان گفت خدا امیدش

به رها گشتن انسان ، باقی است

بی خیال

بی خیال عااااااااااااااااااامو

زندگیو عشقه ....:) : )))))))))))))