به خانه می رفت
با کیف و با کلاهی که بر هوا بود
چیزی دزدیدی؟ پدرش گفت..
دعوا کردی باز؟ مادرش پرسید..
وبرادرش کیفش را زیر و رو می کرد
در پی آن چیز که در دل پنهان کرده بود..
تنها مادر بزرگش دیده بود
شاخه گل سرخی را در دست فشرده کتاب هندسه اش
و خندیده بود..
سلام
یروز نسبتا خوب
با امتحانی نسبتا خوب
با دوستانی نسبتا خوب
در هوایی نسبتا خوب
در کوهی نسبتا باصفا ...
خدایا بخاطر همین نسبی ها هم هزاران مرتبه شکر :)
با همه‌ی بی سر و سامانی‌ام
باز به دنبال پریشانی‌ام
طاقت فرسودگی‌ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی‌ام
آمده‌ام بلکه نگاهم کنی
عاشق آن لحظه‌ی طوفانی‌ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده‌ام تا تو بسوزانی‌ام
آمده‌ام با عطش سال‌ها
تا تو کمی عشق بنوشانی‌ام
ماهی برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی‌ام
خوب‌ترین حادثه می‌دانمت
خوب‌ترین حادثه می‌دانی‌ام؟
حرف بزن ابر مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی‌ام
حرف بزن، حرف بزن، سال‌هاست
تشنه‌ی یک صحبت طولانی‌ام
ها به کجا میکشی‌ام خوب من؟
ها نکشانی به پشیمانی‌ام!
کتاب "جای خالی سلوچ" محمود دولت آبادی را ورق میزدم.جایی از کتاب نوشته بود "روزگار همیشه بر یک قرار نمیماند.روز و شب دارد،روشنی دارد،تاریکی دارد،کم دارد،بیش دارد.دیگر چیزی از زمستان باقی نمانده،تمام میشود،بهار می آید"
دیدم گوشه ی همین صفحه نوشته ام "از یک جایی به بعد،حال آدم خوب نمیشود"... حرفم را پس گرفتم،خط زدم جمله ی خودم را.اصلأ همانی که دولت آبادی گفته...
از یک جایی به بعد،آدم آرام میگیرد،بزرگ میشود،بالغ میشود،پای تمام اشتباهاتش می ایستد،سنگینی تصمیمی که گرفته را گردن دیگری نمی اندازد،دنبال مقصر نمیگردد،قبول میکند گذشته اش را،انکار نمیکند آن را،نادیده اش نمیگیرد،حذفش نمیکند،اجازه میدهد هرچه هست،هرچه بوده در همان گذشته بماند،حالا باید آینده را بسازد،از نو،به نوعی دیگر.یاد میگیرد زندگی یک موهبت است،غنیمت است،نعمت است،قدرش را بداند و آن را فدای هرکسی نکند...
همه ی اینها را که فهمید یک آرامشی می آید مینشیند توی دلش،توی روح و روانش.
اینجای زندگی همان جایی است که دولت آبادی گفته.همان جایی که آرام است،حال آدم خوب است؛همان جاست.
اصلأ از یک جایی یه بعد حال آدم خوب میشود...
و من هم امید دارم از یک جایی به بعد همه چیز درست شود و حال من خوب ...
عاشق که باشی شعر شور دیگری دارد
لیلی و مجنون قصه‌ی شیرین‌تری دارد
دیوان حافظ را شبی صد دفعه می‌بوسی
هر دفعه از آن دفعه فال بهتری دارد
حتی سوالات کتاب تست کنکورت
عاشق که باشی بیت‌های محشری دارد
با خواندن بعضی غزل‌ها تازه می‌فهمی
هر شاعری در سینه‌اش پیغمبری دارد
حرف دلت را با غزل حالی کنی سخت است
شاعر که باشی عشق زجر دیگری دارد
"بهمن صباغ زاده"
به بودن ها دیر عادت کن
و به نبودن ها زود
اگه می خوای آرامش داشته باشی !
